روزهای کودکی

شهریور 98 دانیال به تعبیر همین سایت الان 6 سال و 11 ماه داره اما به تعبیر خودش داره میره تو هشت سالگی! کلاس اول تمام شده و منتظر شروع کلاس دوم. دو ماهه که با استرس و اضطراب دست و پنجه نرم میکنه و روزهای عذاب آوری رو برای خودش و ما رقم زده. نمیدونم چقدر طول میکشه ولی میخوام بهش بگم متاسفم پسرم که تو رو وارد دنیای بی رحم و پر فشار و عذاب و درد کردم. متاسفم که رنج کشیدنت رو میبینم و نمی تونم کاری برات بکنم. تمام تلاشم رو کردم اما خیلی موفقیت آمیز نبوده و تو همچنان با استرس به سمت شروع سال تخصیلی جدید میری. حداقل خیالم راحته که تو بهترین مدرسه ایی که وجود داشته ثبت نامت کردم تا این فشارهای روحی به حداقل برسه. فشارهایی که در عوض به روح و جسم من ...

شهریور 98 هفته اول این ماه کاملا یاد گرفت که همه جای خونه رو مثل یه موش کوچولو زیر پا بذاره و بدون صدا همه چیز رو با دهانش امتحان کنه. تقریبا روی چهار دست و پا هم چند متری جابجا میشه. الان دیگه هفت ماهه شده و به راحتی به همه چیز آویزون میشه و خودش رو بالا میکشه و می ایسته. دخترک شیطون، ساکت، خجالتی و شیرین من که از همه دلبری میکنه.

مرداد 98 دینا شروع به سرخوردن روی زمین کرده و با تمام توان و قوت سعی داره به پیش بره. خیلی تلاش میکنه و این اراده و تلاش واقعا قابل تشویقه. خیلی زود خودش راهش رو پیدا میکنه و در عرض دو هفته شاید هم کمتر سرخوردن و رفتن به سمت هدفش رو یاد میگیره. همزمان تلاش میکنه که روی چهار دست و پا قرار بگیره و حرکت کنه و البته سعی برای ایستادن!! جالبه که کوچولوی 6 ماهه میخواد سرپا بلند شه. همه تشویقش میکنن و دینای شش ماهه رو یه موجود زرنگ و باهوش میدونن.